Redes

Nos confíns esquecidos das cidades, onde os cableados serpentean coma veas silenciadas e as redes eléctricas gardan segredos antigos, xorde un mundo de misterios e beleza melancólica. Lugares abandonados, testemuñas mudas do paso do tempo; decadencia convertida en poesía visual.

Entre os enredos de cableados e redes eléctricas esquecidas, as cidades dormen, sumidas nun soño eterno de tempos idos. As luces que unha vez brillaron intensas, agora palpitan febles coma latexos dun corazón en repouso. Nos lugares abandonados onde a civilización deixara a súa pegada, os fíos condutores contan historias de conexións perdidas e enerxías durmidas xa esquecidas que agardan a súa oportunidade para volver danzar co vento.

Os edificios erguen as súas siluetas escuras contra o estrelado ceo, testemuñas mudas do paso do tempo. As rúas, antes ferventes de vida, agora repousan baixo o manto do silencio onde só os ecos do pasado susurran entre as sombras. En cada recuncho, nas encrucilladas de metal e vidro roto, a maxia dos días esquecidos revive formas etéreas esculpidas pola memoria da electricidade que un día percorreu esas arterias.

Ven sendo aquí, nas cidades espectrais e nos lugares abandonados, onde atopo a poesía da decadencia e o misterio das ausencias, capturando as imaxes que revelan a beleza melancólica do paso do tempo e a eterna daza entre o feito e o desfeito, entre o vivo e o durmido.